Lafın ağırını değil, işin ağırını bilirim.

Arkandan konuşanların sesi, önümde yıkılır.

Kimseye borçlu kalmam, ama kimseye de haddini geçirtmem.

Sessizliğim, çoğu zaman en ağır cevaptır.

Arkamdan iş çeviren, önümde kaybolur.

Ben sustukça, düşmanlar kendi çukurlarını kazıyor.

Lafla değil, duruşla anlaşılır adam.

Korkak olan, arkadan vurur; cesur olan yüzüne bakar.

Öfkem hesaplıdır, boşuna konuşmam.

Yanımda olmayan, karşıma çıktığında sesini keserim.

Söz vermem, verirsem ardında dururum.

İhanet edenin maskesi, kendi elleriyle düşer.

Lafla adam olunmaz, işle ölçülür.

Kolay yoldan güç arayan, sonunda boş kalır.

Öfkeyi kontrol eden, savaşı kazanır.

Sözüm keskin, duruşum daha keskindir.

Kimseye eyvallahım yok, ama haksızlığa tahammülüm de yok.

Sessizlik bazen çığlıktan daha gürdür.

Arkadan iş çeviren, kendine zarar verir.

Benim yolum, laf çok iş az olanlara kapalıdır.

Alın teriyle kazanandan korkmam, lafla övüneni sevmem.

Düşmanı küçümsemek kolay, ayakta kalmak zor.

Lafı olmayanın, duruşu da yoktur.

Sessizliğim, çoğu zaman en ağır tokattır.

Benim raconum, sözden değil, işten anlaşılır.

Öfke anlık, adalet kalıcıdır.

Kimseye eyvallah etmeyen, kimseye de pabuç bırakmaz.

Lafı fazla olanın arkası boş olur.

Düşmanımı küçümsemem, ama yolumu da kapatamaz.

Ben sustukça, çoğu kişi kendi çukuruna düşer.

Alın teriyle büyüyen adam, lafla küçülmez.

Arkadan vuran, önüme çıkamaz.

Sessizlik, çoğu zaman en keskin silahtır.

Benim duruşum, lafın ötesindedir.

Sözlerim ağırdır, ama doğruluk kadar keskindir.