Kendini kral sanan keko, aynaya bakınca kaybolur.

Laf çok, iş yok; keko yine havada uçuyor.

Arkandan konuşan keko, kendi çöplüğünde kaybolur.

Kendini deli sanan keko, hayat denen sınavdan kalır.

Her lafın başı havalı, ama işin sıfır; keko işte.

Laf çok, iş yok; keko yine toz olur.

Keko dediğin, ağzı dolu laf, elinde boş iş olur.

Ego yüksek, ayaklar yere değmez; keko kayar.

Arkadaşını satarsan, keko olduğunu kendin ilan edersin.

Kendini bir bok sanan keko, sessizlikle ezilir.

Laf çok, iş yok; keko yine kendi kabuğunda çürür.

Keko maskesi, gerçek hayatla çarpışınca düşer.

Kendini cool sanan, bakışlardan erir gider.

Keko, iş yapmadan karizma kesemez.

Sözde delikanlı, gerçekte boş bir balon.

Kendini ön plana at, ama iş yapma; keko seni yerden yere vurur.

Ego şişkin, akıl yok; keko ciyak ciyak ağlar.

Arkanda dedikodu çıkaran, kendini küçük düşürür; keko işte.

Kendini bir bok sanan, gerçeklerle yüzleşince yok olur.

Lafın bol, duruşun sıfır; keko kaybeder.

Ego balonunu patlatan tek şey, hayatın kendisidir.

Keko maskesi, sessizlik karşısında erir.

Kendini büyük sanan, gerçek hayatta kaybolur.

Lafla adam olunmaz, keko bunu anlamaz.

Ego havada, iş yerde; keko kendini yerden yere vurur.

Kendini önemsediğin kadar, gerçek hayatta değersizsin.

Keko, lafla değil, yaptığınla ölçülür; sen sıfırsın.