We werden vaak verkeerd begrepen omdat velen hoffelijkheid verwarden met zwakte.

Beleefd zijn is niet moeilijk; mens zijn is genoeg.

Verhef je woorden, niet je stem; stormen maken modderig, winden niet.

Respect is niet goedkoop; het wordt gegeven aan degenen die het verdienen.

Karakter is het juiste doen, zelfs als je alleen bent.

Een echte man maakt zijn hart niet hard, maar laat ook niet iedereen binnen.

Als ik zwijg, betekent dat dat ik dingen binnenin koester. Het is geen angst of berusting… het is simpelweg respect.

Beleefdheid is geen zwakte, het is het stille zelfvertrouwen van kracht.

Wat voor mij juist is, hoeft niet iedereen te behagen.

Als mijn naam ergens genoemd wordt, is er daar respect of stilte.

Ik maak de regels niet, maar ik verlies het spel dat ik speel niet.

Ik heb geleerd niet wanneer ik moet opstaan, maar wanneer ik moet buigen. Daarom sta ik stevig.

Degenen die naast mij een plaats hebben, praten niet achter mijn rug.

Als je respect verwacht, moet je het eerst zelf tonen. Karakter is niet te koop.

Een man met houding hoeft zijn stem niet te verheffen.

Ik antwoord niet op degenen die achter mijn rug praten. Ze zijn al achter.

We wierpen niemand schaduw, maar lieten ons ook niet de weg blokkeren.

Ik zweeg omdat het niet de moeite waard was om uit te leggen.

Als je hart zuiver is, werkt je tong niet te veel. Want je weegt eerst je woorden in je ziel.

Mijn woorden zijn weinig, maar mijn betekenis is zwaar. Niet iedereen kan het dragen.

Wees alles, maar wees eerst een man. Titels komen daarna.

Velen lachten naar mijn gezicht, weinigen raakten mijn hart.

Ik vergeef, maar ik vergeet niet. Want vergeven is niet hetzelfde als vergeten.

Beleefdheid zit niet in stilte; het is weten wanneer te spreken.

Rechtop staan is geen rebellie tegen anderen; het is respect voor jezelf.

Wanneer een man een man wordt, kiest hij hoffelijkheid. Want hij weet: woorden laten sporen achter, stemmen niet.

Niet iedereen begreep me omdat ik niet zoals de anderen was.

De meest waardevolle relatie is die waarin je elkaar zonder woorden begrijpt. Want oprechtheid hoort ook stilte.

Voor sommige mensen is afstand houden geen woede, maar zelfbescherming.

Ik sprak niet omdat er geen man was die het waard was om uit te leggen.

Ik vertel niet altijd de hele waarheid. Want sommigen kunnen het gewicht van de waarheid niet dragen.

Ik koos mijn pad; ik groet degenen die geen schaduw werpen.

Het pad dat ik bewandel is smal, maar de wandelaar is bekend.

Niet iedereen die ik respecteerde was waardig; ik heb mijn karakter nooit opgegeven.

Sommigen lachten naar mijn gezicht, maar ik sprak nooit achter hun rug.

Wie zijn waarde kent, wordt niet door andermans woorden geschokt.

Mijn houding is verborgen in stilte; ik leerde mannelijkheid niet door te schreeuwen, maar door te slikken.

Schaamteloosheid is een beroep geworden; we zijn nog steeds op zoek naar karakter.

We spraken niet te veel en niet te weinig. We wisten onze plek.

Wanneer respectgrenzen worden overschreden, eindigt de stilte.

Mannelijkheid is stevig staan, zelfs als je alleen bent.

De spiegel van een mens zijn niet zijn woorden, maar zijn houding.

Ik buig voor niemand, maar ik applaudisseer respect staand.

Degenen die probeerden mijn weg te blokkeren, hadden niet zoveel gelopen als ik.

Ik ben niemand kwaad. Ik heb gewoon stilletjes enkelen uit mijn leven verwijderd.

Ik draag niet te veel hoop vooruit en geen bitterheid achteruit. Ik bleef in balans, ik bleef menselijk.

Grootheid komt niet met een luide stem maar met een nobel hart.

Niet elke glimlach draagt vrede. Sommigen zijn stille afscheid.

Ik schreeuw niet, maar mijn aanwezigheid spreekt.

Hoor mijn houding, niet mijn stem. Sommige mannen spreken niet met woorden, maar met hun zijn.

Karakter is het juiste kiezen, zelfs als je alleen bent.

Ik loop langzaam, maar ik loop nooit achteruit.

We leerden mannen te zijn, niet op straat, maar in de spiegel.

De handtekening van een echte man is zijn woord.

Stilte is soms een antwoord, maar niet iedereen begrijpt het.