Ego jest największym wrogiem w nas; ten, kto nie potrafi go kontrolować, staje się więźniem samego siebie.
Twoje ego może być wielkie, ale gdzie jest twój charakter?
Myślisz, że jesteś bardzo ważny, ale ludzie wokół ciebie tego nie widzą.
Twoje ego jest ogromne, ale dlaczego twój sposób myślenia jest tak wąski?
Jesteś tak zajęty swoim własnym głosem, że nie słyszysz słów innych.
Gdy twoje ego rośnie, szacunek upada na ziemię.
Bycie aroganckim to nie pewność siebie; to sposób na ukrycie swojej niedoskonałości.
Twoje ego opowiada twoją historię, ale prawdziwe ja pozostaje ukryte.
Nie chwal się swoim ego; prawdziwa siła to pokora.
Zamiast ogłaszać swoją wielkość, dostrzeż wielkość innych.
Wzrost dzięki ego jest łatwy, ale utrata człowieczeństwa kosztowna.

Ego jest jak kurtyna oddzielająca człowieka od jego prawdziwego ja.
Im bardziej ego rośnie, tym mniejszy staje się człowiek.
Ego, będąc najlepszym nauczycielem, może stać się najgorszym tyranem.
Ego nie lubi ciszy; zawsze chce być słyszane.
Ego to choroba polegająca na postrzeganiu siebie jako lepszego od innych.
Ego jest echem duszy; jeśli nie jest kontrolowane, staje się burzą.
Ego jest cieniem zazdrosnym o światło innych.
Ego jest największym murem blokującym miłość.
Ego jest niewidzialnym łańcuchem izolującym człowieka.
Ego umniejsza innych, by powiększyć siebie.
Ego jest ślepotą nie rozpoznającą własnych granic.
Ego jest wrogiem prawdziwej siły; pokora jest jego przyjacielem.
Ego powoduje utratę wewnętrznego spokoju próbując zmienić świat zewnętrzny.
Ego uniemożliwia człowiekowi pogodzenie się z samym sobą.
Ego to głos mówiący bez myślenia.
Ego jest kurtyną blokującą zrozumienie serc innych.
Ego to pułapka prowadząca do nieszczęścia.
Im większe ego, tym mniej miłości; im mniejsze, tym większa dusza.
Ego jest iluzją, którą można zniszczyć świadomością.