Ekim, yılın sessiz ama derin konuştuğu bir mevsimdir.
Toprak kokusu ve yaprak hışırtısıyla dolu bir huzurdur Ekim.
Ekim’de doğa sarıya boyanır, yüreğe hüzün siner.

Güz yaprakları dökülürken, insan içini süzer.
Ekim, vedaların ama aynı zamanda kabullenişin ayıdır.
Biraz sonbahar, biraz içsel yolculuktur Ekim.

Ekim’in serinliği, düşünceleri berraklaştırır.
Ekim ayı, içimize döndüğümüz mevsimlerin en sessizidir.
Rüzgarla gelen sessiz anılar, Ekim’in özüdür.

Sararan yapraklar gibi, insanlar da geçmişi bırakır.
Ekim, yazın coşkusundan sonbaharın olgunluğuna geçiştir.
Her rüzgar, içimizden bir duyguyu savurur.

Ekim, sakinliğin en derin hâlidir.
Güneş bile daha yumuşak, daha içli doğar Ekim’de.
Ekim, içimizdeki sessiz şiirleri uyandırır.
Bu ayda susmak, en derin konuşma olabilir.
Ekim, kalbin şeffaflaştığı zamandır.
Yapraklar kadar sessiz, ama bir o kadar etkili bir aydır.
Ekim, geçmişin tortularını temizler gibi serin eser.
Ekim’de tabiat yavaşlar, insan da derinleşir.