Niezależnie od tego, jak głęboka jest niesprawiedliwość, światło sprawiedliwości zaświeci prędzej czy później.
Milczący staje się współwinny niesprawiedliwości; pamiętaj, cisza to zgoda.
Kto boi się niesprawiedliwości, zrezygnował ze swojej wolności.
Jeśli waga sprawiedliwości jest zbyt obciążona niesprawiedliwością, nie można mówić o równowadze.
Społeczeństwo karmione niesprawiedliwością ostatecznie pije własną truciznę.
Nadzieja rosnąca w cieniu niesprawiedliwości przebija ciemność.
Gdy ktoś popełnia niesprawiedliwość, rani nie tylko siebie, ale i ludzkość.
Ci, którzy walczą z niesprawiedliwością, są architektami przyszłości.
Milczący wobec niesprawiedliwości nie słyszą głosów zranionych serc.
Niesprawiedliwość jest najsilniejszym łańcuchem; złamanie go wymaga odwagi.
Jeśli niesprawiedliwość ucisza sumienie, oddalamy się od człowieczeństwa.
Sprawiedliwość może się opóźniać, ale nigdy nie jest zapomniana; niesprawiedliwość pozostawia trwałe blizny.
Ignorowanie niesprawiedliwości pogłębia rany.
Niesprawiedliwość to miejsce, gdzie testowane są współczucie i człowieczeństwo.
Niesprawiedliwość zatruwa nie tylko ofiarę, ale całe społeczeństwo.
Milczenie niesprawiedliwości to tak naprawdę najgłośniejszy bunt.
Milczenie wobec niesprawiedliwości zaciemnia przyszłość.
Świat pełen niesprawiedliwości hartuje serca.
Niesprawiedliwość osłabia nawet najsilniejsze emocje.
Ten, kto popełnia niesprawiedliwość, prędzej czy później sam się więzi.
Niesprawiedliwość nie może powstrzymać marszu tych, którzy szukają sprawiedliwości.
Niesprawiedliwość kończy się, gdy walczy się z dobrocią i odwagą.
Złość na niesprawiedliwość jest iskra zmiany.
Niesprawiedliwość najbardziej rozwija się wśród milczących.