Soms is stilte de luidste schreeuw.

Achter mijn glimlach schuilt een storm.

De diepste wonden zijn onzichtbaar.

Soms is het sterkste hart het meest gebroken.

Ik zat ooit vol hoop, nu alleen stilte.

De nacht is de trouwste metgezel van eenzaamheid.

Soms raak je verdwaald in jezelf.

Stilte na vertrek is het zwaarste afscheid.

Elke lach verbergt pijn.

Er ontbreekt iets in mij – een naamloze leegte.

Ik hoopte, en ik brak.

Elke dag dezelfde wond, dezelfde stilte.

Ik ben het meest moe als ik stil ben.

Sommige tranen vallen nooit, maar branden vanbinnen.

Mijn glimlach is jouw tegenpool – in mij raast een storm.