Czasem cisza to najgłośniejszy krzyk.
Za moim uśmiechem kryje się burza.
Najgłębsze rany są niewidoczne.

Najsilniejsze serce bywa najbardziej złamane.
Kiedyś miałem nadzieję, dziś została tylko cisza.
Noc to najwierniejszy towarzysz samotności.

Czasem gubimy się w sobie.
Cisza po odejściu to najcięższe pożegnanie.
Każdy śmiech ukrywa ból.

W środku czegoś mi brakuje – bezimiennej pustki.
Miałem nadzieję, i zostałem zraniony.
Ta sama rana, ta sama cisza – codziennie.

Najbardziej męczę się, gdy milczę.
Niektóre łzy nigdy nie spadają, ale palą wewnątrz.
Mój uśmiech to wyzwanie – we mnie szaleje burza.