Karanlık, ışığın gösteremediği derinlikleri gösterir.
Sessizlikle sarar karanlık; bazen en büyük huzur oradadır.
Gündüz göremediklerini, karanlık fısıldar.

Karanlık, her şeyin maskesiz kaldığı yerdir; orada sahte ışıklar yoktur.
Ruhun en çok dinlendiği zaman, gecenin koynunda saklıdır.
Işık, göz alabilir; ama karanlık, düşünmeye davet eder.

Karanlıkta kaybolmak değil, yeniden doğmaktır bazen.
En güzel hayaller, en derin karanlıklarda filizlenir.
Karanlık korkutmaz; gerçeklerden kaçanları rahatsız eder.

Geceye âşık olanlar bilir; karanlık, ruhun en eski dostudur.
Karanlık, ışığın kibirini alır; her şeyi eşitler.
Gün nasıl parlaksa, gece de derin ve anlamlıdır.

Karanlık, zamanın durduğu, düşüncelerin konuştuğu andır.
Gündüz gösterişli olabilir ama gece samimidir.
Karanlık, her sesin anlam kazandığı sessiz bir sahnedir.
Işığa gerek kalmadan yönünü bulabilenler, karanlıkta doğar.
Karanlık, gizemin anasıdır; her bilgelik bir geceyle başlar.
Karanlık bir eksiklik değil, varlığın diğer yarısıdır.
Geceyi sevenler bilir; karanlık sadece yokluk değil, doluluktur.
Karanlık, görünmeyeni anlamaya bir çağrıdır.