Przegrywanie tego, w co włożyłeś wysiłek, to najtrudniejszy moment, w którym testowana jest twoja cierpliwość i wytrzymałość.
To, co tracimy z upływem czasu, to tak naprawdę poświęcenia, których wymaga od nas życie.
Wszystko, co zdobyte bez wysiłku, jest skazane na przegraną.

Przegrywanie to pierwszy krok do zrozumienia wartości tego, nad czym pracowałeś.
W rękach czasu każdy wysiłek jest albo nagradzany, albo tracony.
Przegrywanie jest czasem najcenniejszą okazją do rozpoczęcia od nowa.

Przegrywanie pomimo wysiłków uczy więcej niż wygrywanie bez nauki.
Czas jest naszym najcenniejszym zasobem; doceniamy go, gdy go tracimy.
Wysiłek oznacza ryzyko utraty, ponieważ trudno jest chronić to, co cenne.

Przegrywanie boli, ale z czasem dojrzewa.
Wysiłki nigdy nie idą na marne; wszystko, co stracone, jest krokiem w stronę nowego początku.
Im więcej czasu tracisz, tym lepiej rozumiesz wartość rzeczy, na których ci zależy.

Przegrywanie to nie zniknięcie twoich wysiłków, lecz początek przemiany.
Wysiłki wkładane w czasie pozostawiają czasem niewidoczne, ale trwałe ślady.
Przegrywanie jest próbą naszych wysiłków; silni pozostają, słabi odchodzą.
Wysiłek i czas to dwie najtrudniejsze do zastąpienia rzeczy, gdy się je straci.
Przegrywanie to znalezienie nowego kierunku na drodze, nad którą pracowałeś.
Rzeczy pielęgnowane czasem i wysiłkiem pozostawiają ślady, nawet gdy są tracone.
Przegrywanie czasem otwiera drzwi do największych zwycięstw.
Każda chwila wysiłku niesie w sobie strach przed utratą; ale prawdziwą stratą jest poddanie się.