İnsanlar gülüyor, ben senin açtığın kırık dökük bir sessizlikte kayboluyorum.

Kendi ruhumla baş başa kaldım; yıkılmış bir şehir gibiyim.

Yaşadıkların seni insanlara güvenmemeyi öğretiyor; her yara, her ihanetten sonra ruhun biraz daha Olgunlaşıyor.

Her giden, geriye sadece yara bırakır; bazen sözcük bile yetmez.

Kırgınlık, kalbin sessiz çığlığıdır.

Yalnızlık ağır gelir, ama en çok güvendiğin insanların yokluğu acıtır.

Beni üzenler, bir gün aynada kendi yüzleriyle karşılaşacak.

En derin yaralar, kırgınlıkla açılır.

Her kayıp, bir parçamı daha alıyor; artık geriye kalan sadece sessizlik.

Kırgınlık, sevginin en hassas sınavıdır.

İçimdeki boşluk öyle derin ki, sesim bile yankı bulmuyor.

Susmak zorundayım, çünkü sözlerim seni değil, beni daha çok acıtacak.

Sevgiyle ördüğüm dünya, bir günde enkaz oldu.

Kendimi kaybetmişim, ruhum bir yabancı gibi bana bakıyor.

Artık kimseye güvenemem, çünkü kalbim kırılmaya alıştı.

İnsan, en çok kendine ihanet edildiğinde kırılır.

İnsanlar gülerken ben acımın gölgesinde yürüyordum.

Kalbimden geçenler, dudaklarımdan çıkandan çok daha ağır.

Kırgınlık, unutmak için değil, ders almak için vardır.

Kırgınlıkla kalmak, kendi ruhuna ihanet etmektir.

En zor affedilen, en derin kırgınlıktır.

Seni affedebilirim ama senin bana verdiğin kırgınlığı asla unutmayacağım.

Kırgınlık, bazen suskunluğun en güçlü ifadesidir.

Kırgınlıkları taşımak, kalbi ağırlaştırır.

Yıkılmış ruhum, sessiz çığlıklarla dolu.

İnsanları sevmek suçsa, ben cezamı çekiyorum.

Kırgınlık, geçmişin gölgesidir; aydınlık ise affetmekte.

Kırgınlık, bazen konuşulmayan kelimelerin dansıdır.

Kırgınlık, kalbin içinde bir fırtınadır.

Kırgınlık, sevgiyle iyileşebilir, sabırla azalabilir.

Kırgınlık, ruhun sınavıdır; dayanabilen güçlenir.

Kırgınlık, çoğu zaman yanlış anlamaların ürünüdür.

Kırgınlık, insanı insan yapan bir duygudur; bazen büyütür, bazen yorar.

Kırgınlıkları bırakmak, özgürlüğe açılan kapıdır.

Kırgınlık, bazen gerçeklerin acı gerçeğidir.

Kırgınlık, zamanla iyileşen bir yaradır.

Kırgınlık, sevgiyle unutulmazsa, kalpte yer eder.

Kırgınlık, affetmekle sona eren bir yolculuktur.

Bir zamanlar umut dolu kalbim vardı; şimdi enkazdan ibaret.