Menfaatin yolu, dostluğu bırakır; ardında yalnızlık kalır.
Kimi menfaat için güler, kalbiyle değil.
Menfaat, en sağlam köprüleri bile yıkıp geçer sessizce.

Gözünü menfaate diken, insanlığın en karanlık yüzünü görür.
Menfaatle dolan yolun sonunda, insan kendisini bile tanıyamaz olur.
Menfaat, dostluğun en büyük zehridir; gerçek bağları çözüp yok eder.

İnsanı en çok tüketen şey, kalpten çok menfaatin peşinden koşanların olmasıdır
Menfaat için verilen sözler, rüzgarda savrulan kuru yapraklar gibidir; değeri yoktur.
Menfaat, insanlığı silen, vicdanı körleten karanlık bir gölgedir.

Gerçek değer, menfaati değil; sadakati ve samimiyeti ölçer.
Menfaat uğruna kaybedilen onur, geri gelmez bir hazinedir.
Menfaatin kölesi olan, gerçek dostluğu asla bulamaz.

Menfaat peşinde koşanlar, kendi ruhlarını satarlar.
Menfaat, insanın içindeki iyiliği tüketen sessiz bir zehirdir.
Bir dostu menfaat için kullanan, yalnızlığın en derin kuyusuna düşer.
Menfaat için yapılan her hareket, kalpte açılan yara gibidir; kolay iyileşmez.
Menfaatin hüküm sürdüğü yerde, güvenin ayakları kesilir.
Menfaat, kalpleri birbirinden uzaklaştıran en büyük duvardır.
Menfaat peşinde koşan, gerçek değerleri göremez olur.
Menfaatin esiri olan, en sonunda kendine bile yabancılaşır.
Menfaat uğruna satılan her söz, ruhun karanlık sayfalarına yazılır.
Menfaat, insanın gözlerini karartan en büyük körlüktür.
Menfaat için yapılan dostluk, kumdan kale gibidir; rüzgarla yıkılır.
Menfaatin gölgesinde kalan kalpler, güneş ışığını hiç göremez.
Menfaat, insanları değil, insanlığı yozlaştırır.
Menfaatin esiri olan, gerçek sevgiyi asla tadamaz.
Menfaat, insanın kendini kaybettiği bir labirenttir.
Menfaatin sıcaklığı geçicidir, soğukluğu kalıcıdır.
Menfaat için yapılan her hesap, kalbin hüzünlü matemidir.
Menfaat, insan ruhunun en derin yara izidir.