Ben sustum diye kendini haklı sanma, sadece seviyeni düşürmek istemedim.

Kral değilim ama hükmüm geçer, öyle her önüne gelen laf edemez.

Sana verdiğim değeri çöpe attım, senin seviyene düştüğü için.

Yılanla dost olacağıma, düşmanla savaşırım.

Benim adımın geçtiği yerde sen susacaksın, haddini bilmeden konuşma.

Sokakta büyüdük ama serseriliği şerefsizlikle karıştırmadık.

Her gülüşüm mutluluk değil, bazen acıdan delirdim.

Beni anlamak için yürek lazım, dedikodu değil.

Ben kimseyi yarı yolda bırakmam, yol olamayacakları daha baştan tanırım.

Kimsesizliğe alıştım, iki yüzlü kalabalıktan iyidir.

Bir lafım sana değil, senin gibilerin tamamına.

Ben dostu baş tacı yaparım, düşmanı yerin dibine gömerim.

Adam sandıklarımız gölgeymiş, güneş gidince yok oldular.

Sırtımdan vuranları affetmedim, çünkü bıçak hâlâ orada.

Ben delikanlıyım, lafımı esirgemem, yüzüne söylerim.

Yanımda olanlara canım feda, ama rol yapanlara selam bile fazla.

Kimseye eyvallahım yok, karakterim bana yeter.

Çakalın olduğu yerde aslan susmaz, sadece sabreder.

Sana bir tek sözüm var: Gideceğin yer belli, yanım değil!

Dost sandıklarım beni düşmana özendirdi.

Ben düşmedim, sadece eğildim; yere değil, önüme çıkanlara baktım.

Hayat bazen öğretmen olur, dersini suratına çarparak verir.

Kuralına göre oynamam, ben oyunun kendisiyim.

Kendini bir şey sananlara hatırlatma: Benim çöplerim bile daha gerçek.

İçimde bir mahalle var, ama her sokak herkese açık değil.