Suskunluğum korkumdan değil, değer vermediğimden.

Benim adım geçince aklına geliyorsam, sen zaten çoktan kaybetmişsin.

Konu ben olunca, herkesin maskesi düşer.

Kafamı yorma, ben seni çoktan unuttum bile.

Dost görünüp düşmanlık edenin adı bende yoktur.

Bana laf yetiştirmek kolay, karşıma çıkıp konuşmak zor.

İhanetin izini zaman silmez, sadece unutturur.

Benim sessizliğim, senin çığlığından daha ağırdır.

Çıkarsız sevemedin ya, işte orada bittin.

Ben yol vermezsem, sen adım bile atamazsın.

Korkak olan, arkamdan konuşur; yürekli olan yüzüme.

Benim değerimi kaybedince değil, kaybetmeden anlarsın.

Kül ettiğin kalbimde tekrar ateş arama.

Senin gölgen bile benim ışığımda kaybolur.

Hesabım yok, defterim var; günü gelir açarım.

Dostluğun ucuzsa, düşmanlığın da kıymetsizdir.

Herkesin maskesini düşüren bir zaman vardır.

Lafla adam olunmaz, adamlık duruş ister.

Benim sustuklarım, senin anlattıklarından daha gürültülü.

Arkandan değil, yüzüne konuşacak cesareti olmayanın sözü bana işlemiyor.

Benim yolum dikenli, ama yürüyüşüm kralca.

Karakteri olmayanın, sözü de hüküm taşımaz.

Yanımda yer bulamayan, arkamdan gölge etmesin.

Benimle uğraşan, kendi sonunu hazırlar.

Beni silen, kendi hayatından renk eksiltir.

Cesaretin yoksa, bana düşman bile olamazsın.

Kalemim serttir, defterim ağırdır; bana yazılan kolay kolay silinmez.

Herkesin hikâyesinde ben geçerim, ama benim hikâyemde herkes geçemez.

Sessizliğim öfkemin uykusu, sabrım fırtınamın habercisidir.

Benim attığım adıma yetişmek için senin ömrün yetmez.