Bilmediğini bilmeyenle tartışmak, kendi aklından şüphe etmektir.
Cehalet; aklın en sessiz, gururun en yüksek sesidir.
Cahil konuşur, bilge susar. Bu yüzden sessizlik bazen bilgisizliğe yenilir.

Bilgiye kapalı olan, fikrini savunur ama gerçeği anlayamaz.
Cahil insan, her şeyi en iyi bilen ama en az anlayandır.
Cehaletin cesareti, bilginin tevazusunu bastırır bazen.

Karanlık, ışığın yokluğuysa; cehalet de bilginin yokluğudur.
Cahil insan, öğrenmekten çok haklı çıkmayı sever.
Cahil, konuşmasından tanınmaz; ısrarından belli olur.

Cehalet, başkasını küçümseyerek kendini büyük sanmaktır.
Bilgiyle susan, cahille tartışmaz.
Cahil her zaman konuşacak bir şey bulur; çünkü düşünmez, sadece söyler.

Cahil, duyduğuna inanır; akıllı, sorgular.
Cehalet, en yüksek sesle konuşan susturulmamış bilgidir.
Cahil, düşünce değil, duyguyla hüküm verir.
Bilgisizlikten gelen cesaret, çoğu zaman tehlikedir.
Cahil insan her şeyi basit görür, çünkü detayları kavrayamaz.
Cehalet kibirle birleşince, hakikat boğulur.
Bilgisizliğini fark etmeyen, en tehlikeli cahildir.
Cahil, anlamadığı şeye düşmandır.
Cehalet, sadece okumamak değil; düşündürmeyeni dinlemektir.
Cahil, ezberle büyür; bilgili, anlayarak.
Cehalet bulaşıcıdır, özellikle alkışlandığında.
Bilgi arayan öğrenir, cahil olan ise saldırır.
Cahil insanın en büyük silahı, gururudur.
Cehalet, insanın gölgede kalmayı marifet sanmasıdır.
Cahil, başkasının fikrine tahammülsüzdür.
Bilgisizlikte ısrar, öğrenmeye kapı kapamaktır.
Cahil için tartışmak, kazanmak değil susturmaktır.
Cehalet, bilgiye değil, egoya yatırım yapar.
Cahil, öğrenmeye değil, yargılamaya meyillidir.
Cahil, bilmediğini bilen değil; bilmediğini savunandır.
Bilgiye düşman olanlar, en çok konuşanlardır.
Cehalet, bilgiyi hor görenin kendini yüceltme çabasıdır.