Trzymam dystans, bo zaufanie to luksus, na który mnie nie stać.

Cisza jest moją zbroją w hałaśliwym świecie.

Nie potrzebuję wielu ludzi, tylko tych właściwych.

Otwarcie się zostawiło mnie bezbronnym i złamanym.

Ludzie mnie nie rozumieją i przestałem próbować.

Mówię mniej, bo słowa zbyt często mnie zdradzały.

Bycie samemu nie oznacza samotności, gdy uczysz się być w pokoju z sobą.

Fałszywe uśmiechy nauczyły mnie ukrywać prawdziwe uczucia.

Nie jestem aspołeczny, jestem wybiórczy.

Im więcej ludzi wokół, tym mniej czuję się związany.

Chronię swoje serce, budując mury, nie mosty.

Zaufanie trzeba zasłużyć, nie dawać komukolwiek.

Obserwuję więcej niż mówię; słowa mogą być bronią.

Moja cisza mówi głośniej niż twoje puste rozmowy.

Nie pasuję do twojego świata i dobrze mi z tym.

Blisko nielicznych, daleko od fałszywych pozorów.

Ból zdrady ukształtował moją samotność.

Wybieram samotność zamiast powierzchownego towarzystwa.

Nie każdy zasługuje na miejsce w twojej historii.

Czuję się dobrze sam, bo inni ranią zbyt mocno.

Im mniej mówię, tym mniej cierpię.

Ludzie przychodzą i odchodzą, ale mój spokój pozostaje.

Jestem obcy w zatłoczonych pokojach.

Nie jestem zimny; chronię tylko swoje ciepło.

Moje zaufanie to rzadki dar, nie zwykła waluta.

Trzymam swój świat mały, by chronić swoją duszę.

Nie unikam ciebie, unikam bólu.

Nie możesz zniszczyć tego, co już jest złamane.

Moja cisza to mój protest przeciw fałszywemu światu.

Nie tłumaczę się; ci, którzy się liczą, rozumieją.

Im mniej ludzie mnie znają, tym lepiej.

Bycie samemu nie znaczy być samotnym, gdy panuje spokój.

Noszę swoje blizny jak odznaki przetrwania.

Wybieram ciszę, gdy słowa zawodzą.

Nie jestem nieśmiały, tylko zmęczony udawaniem.

Fałszywi ludzie nauczyli mnie wartości samotności.

Moja dusza jest zmęczona pustymi interakcjami.

Nie uciekam, chronię swój spokój.

Świat jest głośny, wybieram ciszę.

Nie szukam aprobaty; szukam autentyczności.

Czuję się dobrze, będąc niezrozumianym.

Wolę głębię od ilości.

Nie muszę tłumaczyć mojej ciszy.

Bycie samemu to wybór, samotność to uczucie.

Ludzie nie widzą moich walk za spokojem.

Jestem wybiórczy, kogo wpuszczam do środka.

Cisza to moje sanktuarium.

Nie jestem samotny, jestem tylko społecznie wybiórczy.

Zaufanie, które raz zostało złamane, nigdy nie zostanie w pełni odbudowane.

Nie szukam towarzystwa; szukam zrozumienia.