Niektórzy rosną w arogancji, ale pozostają mali w środku.

Zachowujesz się, jakby świat kręcił się wokół twojego CV.

Łatwo wyglądać na wielkiego, gdy patrzysz w lustro.

Kto krzyczy najgłośniej, ten pierwszy upada.

Twoje ego zajmuje więcej miejsca niż twoje biurko.

Depcząc innych, kończysz samotny na szczycie.

Naucz się szacunku, zanim zostaniesz liderem.

Mówienie z góry odbija się tylko echem w próżni.

Życie zrzuca tych, którzy myślą, że są niepokonani.

Masz tytuł, ale nie masz treści.

Arogancja to nie pewność siebie, to zamaskowana niepewność.

Nawet herbata potrzebuje czasu, by nabrać smaku.

Twoja postawa wypełnia pokój, ale opróżnia serca.

Bądź człowiekiem, zanim zostaniesz przywódcą.

Rozejrzyj się, zanim zaczniesz patrzeć z góry.

Arogancja prowadzi samotnymi ścieżkami.

Fałszywi szefowie upadają najboleśniej.

Duma nie ukrywa twoich błędów, tylko je eksponuje.

Dużo hałasu, mało działania.

Dużo mówić, nie znaczy być mądrym.

Upokarzanie innych nie czyni cię większym.

Lepiej być dobrym, niż zawsze mieć rację.

Wszyscy mówią, nieliczni słuchają.

Ten, kto myśli, że wie wszystko, często rozumie niewiele.

Twój zespół jest zmęczony twoim ego bardziej niż pracą.

Masz rolę szefa, ale nie masz duszy przywódcy.

Arogancja żywi się pustką.

Głośne mówienie nie oznacza bycia na szczycie.

Rośnij w charakterze, nie tylko w randze.

Jeśli zawsze masz rację, prawdopodobnie nigdy nikogo nie słuchasz.