Gdy serce raz pęknie, zawsze boli w tym samym miejscu.
Złamane serce jest jak lustro – nawet sklejone, nosi pęknięcia.
Najgłębsze rany zadają ci, którym najbardziej ufamy.

Serce, które złamałeś, modliło się za ciebie…
Przeprosiny nie leczą złamanego serca, tylko je uciszają.
Serce jest jak szkło – jeśli je zbijesz, możesz się skaleczyć.

Niektóre pęknięcia są ciche, ale bolą całe życie.
Złamać serce jest łatwo; stracić w nim miejsce – jeszcze łatwiej.
Zranić kogoś, kto cię kocha, to jak podpalić swój własny dom.

Cisza złamanego serca to najgłośniejszy krzyk.
Złamać serce to zniszczyć spokój całego życia.
Słowa potrafią ważyć więcej niż kamienie.

Serce krwawi łatwo, ale blizny zostają na zawsze.
Jedno słowo może zniszczyć tysiąc pięknych wspomnień.
Złamane serce już nikomu nie ufa w pełni.
Złamane serca nie goją się – uczą się milczeć.
Najciszej cierpią ci, którzy są najbardziej zranieni.
Nie oczekuj tego samego spojrzenia od osoby, którą zraniłeś.
Przeprosiny są szlachetne, ale niekrzywdzenie jest większą cnotą.
Złamać serce można w sekundę, żałować – całe życie.