Eylül, sararan yapraklarla vedalaşmanın adıdır.
Rüzgâr hafif eser, kalpte derin bir hüzün belirir.
Eylül, yazın anılarını fısıldayan sessiz bir mevsimdir.

Güneş yumuşar, gökyüzü daha düşünceli olur.
Doğanın vedaya hazırlandığı şiirsel bir aydır Eylül.
Yapraklar dökülürken, geçmiş içimizde akmaya başlar.

Eylül, zamanı yavaşlatan bir hatıra gibidir.
Kendi içine dönme ayıdır bu.
Hava serinlese de, kalpler ısınır.

Geçmiş bir yazın ardından gelen içsel dinginliktir.
Renkler değişir, duygular derinleşir.
Doğa içine çekilir, sessizliğe bürünür.

Gökyüzünden altın gibi ışıklar süzülür.
Eylülde sessizlik bile başka türlü konuşur.
Yeni başlangıçların fısıltısıdır Eylül.
Her dökülen yaprak, içsel bir yansımadır.
Sabah kazak, akşam hatıra zamanıdır.
Eylül, gecikmiş duyguların yüzeye çıktığı aydır.
Derin ve sessiz bir içsel yolculuktur.
Gözyaşlarıyla yazılmış mevsimsel bir şiirdir Eylül.