Seninle yanmaksa gerek, dikenlerine da razıydım gülüşün için.
Gül gibi sevdim seni; kokuna alışıp, acını bağrıma bastım.
Ne dikeninden korktum, ne susuşundan… Çünkü seni gül gibi sevdim.

Gül gibi sevdim seni; kanasam da ellerim, güzelliğine dokunmaktan vazgeçmedim.
Gözyaşımda açan gül sendin, acımda yeşeren aşk da…
Dikenlerine rağmen sevdim seni, çünkü sen her acıya değecek kadar güzeldin.

Gül gibi sevdim seni; ne soluşun üzdü beni, ne sessizliğin.
Bir gülü sever gibi değil; bir gül için yanar gibi sevdim seni.
Seninle aşk, güle dokunmak gibiydi: yumuşak, keskin ve gerçek.

Gül oldun kalbimde; ne fırtına kopardın, ne de usulca geçip gittin.
Gül gibi sevdim seni; kokunu içime çekerken acını da kabullendim.
Seninle aşk, güzelliğinle değil; dikenlerinle yüzleşince başladı.

Her gül gibi güzeldin… ama ben seni herkes gibi değil, yaralarımı sever gibi sevdim.
Gül gibi sevdim seni; ne uzaklığın soldurabildi beni, ne de zaman.
Yaralarımı gül suyuyla yıkadım; çünkü hepsi senin eserin.
Gül gibi sevdim seni; kimsenin bakmaya cesaret edemediği yerlerinden bile.
Acını güzelliğinle örttün, ben ise seni en çok orada sevdim.
Gül gibi sevdim seni; solsa da kalbim, bir daha açmamak pahasına sevdim.
Senin için diken bile şiire dönüştü; yeter ki adın geçsin içinde.