Nefretle beslenen kalpler, kendi karanlıklarına saplanırlar.
Söylediğin sözlerin ardında sakladığın nefret, en derin yaradır.
Gülümseyip içten içe beslediğin kin, en sessiz intikamdır.

Nefretle dolu bir bakış, anlatamadığın tüm kelimelerden güçlüdür.
En ağır yük, nefretin kalpte bıraktığı sessiz sancıdır.
Düşmanına yüklediğin nefret, bazen en büyük esaretin ta kendisidir.

Nefretin içinde kaybolan, aslında kendini arayan kayıptır.
Söylediğin her “hoşça kal”, gizli bir öfkenin yankısıdır.
Sessizce büyüttüğün nefret, en sessiz fırtınadır.

Nefretin gölgesinde saklanan umut, en kırılgan ışıktır.
Nefret, ruhun en zehirli duygusudur; insanı yavaş yavaş tüketir.
Nefretle dolu kalpler, sevgiyi asla barındıramaz.

Nefret, insanın kendi içine açtığı en derin yaradır.
Nefret besledikçe, içinde fırtınalar kopar.
En büyük esaret, nefretin kalpte tutsağı olmaktır.
Nefret, insanı kör eder, aklı esir alır.
Nefret, kendini yok eden bir alevdir; nefreti tutan yanar.
Nefret, insanın en karanlık aynasıdır.
Nefretle yürüyen, huzura ulaşamaz.
Nefret, kalbin en soğuk kışıdır.
Nefret, sevginin yok edildiği yoldur.
Nefret, insanın kendi ruhunu zindan etmesidir.
Nefretle dolu bir dünya, barışın en büyük düşmanıdır.
Nefret, kalpleri birbirinden ayıran en büyük duvardır.
Nefret, insanın kendini kaybettiği girdaptır.
Nefret, sevgiye karşı açılmış bir savaştır.
Nefretin sonunda yalnızlık vardır; en soğuk yalnızlık.
Nefret, insanın ruhuna saplanan bir hançerdir.
Nefret, insanı esir alan görünmez zincirdir.
Nefret, iyiliğin en büyük düşmanıdır.