Bazıları kitabın kapağına bakıp bütün hikayeyi sanır; ön yargı budur.
Camın ardından bakmak kolay, gerçek yüzü görmek cesaret ister.
Söylediklerine değil, sustuklarına bak; ön yargı bazen sessizliktir.

Karanlıkta yürürken, elini uzatmayanlar en çok ön yargı sahibidir.
Bazı zihinler, kendi sınırlarını başkalarına çizmekle meşgul.
Görmek istediklerini görmek, gerçekleri görmemenin bahanesidir.

Yargılamadan önce, aynaya bak; ön yargının aynası oradadır.
Herkes aynı dili konuşmaz; ama ön yargı hepsini susturur.
Ön yargı, kalbin körlüğüne sessiz bir davettir.

Bazen en büyük düşman, kendimize çizdiğimiz sınırların ta kendisidir.
Ön yargı, gerçekleri görmeyi engelleyen en kalın perdedir.
İnsanları etiketlemek, kendi karanlığını büyütmektir.

Ön yargı, tanımadan hüküm vermektir; bilmeden yargılamaktır.
Kimi ön yargılar, aslında korkuların gizli yansımasıdır.
Ön yargı ile kurulan köprüler, gerçekleri taşımaya dayanmaz.
İnsanları kalıplara sokmak, ruhlarının özgürlüğünü zincirlemektir.
Ön yargı, empatiyi kör eden sessiz bir duvardır.
Gerçekleri anlamak istiyorsan, ön yargılarını bir kenara bırak.
Ön yargı, vicdanın körlüğüdür; insanlığı karartan bir gölge.
Ön yargıyla yürüyen, gerçeğin kapısını çalamaz.
Ön yargı, insanın kendi cehaletinin yansımasıdır.
Tanımadan yargılamak, kendi sınırlarını çizmek demektir.
Ön yargı, sevginin ve anlayışın düşmanıdır.
Karanlık fikirler, ön yargının tohumlarından filizlenir.
Ön yargı, gerçek insanı değil, yansımasını görmektir.
Hakkında konuşmadan önce, içinde yaşadığın kalıpları kır.
Ön yargı, ruhun özgürlüğüne konulan kelepçedir.
Her ön yargı, bilgelikten kaçan bir korkudur.
Ön yargıyla konuşan dil, empatiyi unutur.
İnsanları tanımadan hüküm vermek, kendi karanlığında yol almaktır.
Ön yargı, gerçek dostluğu engelleyen en büyük duvardır.
Yargılamadan önce dinlemek, ön yargıyı yenen ilk adımdır.
Ön yargı ile dolu kalpler, sevgiden uzak yaşar.
Ön yargıyı aşanlar, dünyayı daha güzel görür.
Ön yargılarla örülen duvarlar, insanlığı böler; kalpleri değil.