Seni sevmek, en sessiz çığlığım oldu.

Kalbim sana ait ama adını hiç söyleyemedim.

Görmek yetiyor; dokunamasam da yeter.

Senin varlığın, uzaklardan bile mutluluk veriyor.

Sessizce seviyorum; belki de en saf hâli bu.

Adını anmak bile kalbimi ısıtıyor.

Sana dokunamasam da seni düşünmek yetiyor.

Gözlerin, uzaklardan bile kalbime işliyor.

Belki hiç bilemeyeceksin ama seni seviyorum.

Kalbimde saklı bir bahçesin; sen farkında değilsin.

Platonik aşk, sessiz bir hayranlık ve derin bir özlemdir.

Uzak olsan da, kalbim hep seninle.

Sana gülümseyemesem de, her zaman mutluluğunu dilerim.

Sessiz sevgim, kimseye göstermediğim en değerli hazinem.

Her bakışın, kalbimde bir iz bırakıyor.

Seni düşünmek, en güzel yalnızlıklarımdan biri.

Adını fısıldamak bile mutluluk veriyor bana.

Platonik aşkta acı ve mutluluk hep iç içedir.

Seni sevmek, sessiz bir şiir yazmak gibi.

Kalbim seni ister ama kader farklı bir yolu seçmiş gibi.