Myślałeś, że jesteś kimś wielkim w tym przemijającym świecie; nawet czas myślał większym od ciebie.

Pamiętaj, świat się kręci, ale nie wokół ciebie.

Wierzyłeś w „na zawsze”, podczas gdy świat cicho przygotowywał twój koniec.

Może dziś jesteś na szczycie, ale ziemia jest równie głęboka dla wszystkich.

Myślałeś, że posiadanie jest wieczne; jednak pamiętają tylko ci, którzy potrafią odpuścić.

Rósłeś jak cień, ale zapomniałeś, że ciemność ogarnia wszystkich.

Tytuły znikają, człowieczeństwo pozostaje.

Świat nie należy do nikogo, nawet do tych, którzy próbują najbardziej.

Im bardziej ważny się uważasz, tym szybciej zostaniesz zapomniany.

Każdy krok z dumą może stać się twoim nagrobkiem w tym przemijającym życiu.

Nic, co zgromadzisz, nie uczyni cię wiecznym; pamiętają cię za to, co pozostawiasz.

Ten świat milcząco obserwuje upadek „wiecznych”.

Jeśli ten świat jest dla ciebie za trudny, może powinieneś się trochę pomniejszyć.

Każdy może kimś zostać, ale pozostanie człowiekiem jest najtrudniejsze.

Życie to scena; nikt nie gra głównej roli wiecznie.

Myślałeś, że jesteś niezastąpiony, ale świat wstał bez ciebie.

Najgłośniejsze ego są zapominane jako pierwsze.

Ten świat nie waży twojego ego, lecz twoje ślady.

Biegałeś dużo, ale na końcu wszyscy stajemy w tym samym miejscu: w ziemi.

Ten świat jest przemijający; nawet twoja duma umiera przed tobą.