Często byliśmy źle rozumiani, ponieważ wielu myliło uprzejmość ze słabością.

Bycie uprzejmym nie jest trudne; wystarczy być człowiekiem.

Podnoś swoje słowa, nie głos; burze tworzą błoto, wiatr nie.

Szacunek nie jest tani; jest dany tym, którzy na niego zasługują.

Charakter to robienie tego, co słuszne, nawet gdy jesteś sam.

Prawdziwy mężczyzna nie twardzi serca, ale też nie wpuszcza każdego.

Jeśli milczę, oznacza to, że pielęgnuję coś w sobie. To nie jest strach ani akceptacja… to po prostu szacunek.

Uprzejmość to nie słabość, to cicha pewność siebie siły.

To, co dla mnie słuszne, nie musi się podobać wszystkim.

Jeśli moje imię jest gdzieś wspomniane, tam jest albo szacunek, albo cisza.

Nie ustanawiam zasad, ale nie przegrywam gry, w którą gram.

Nauczyłem się nie kiedy wstać, ale kiedy się ukłonić. Dlatego stoję mocno.

Ci, którzy mają miejsce obok mnie, nie mówią za moimi plecami.

Jeśli oczekujesz szacunku, najpierw sam go okaż. Charakter nie jest na sprzedaż.

Mężczyzna z postawą nie musi podnosić głosu.

Nie odpowiadam tym, którzy mówią za moimi plecami. Są już z tyłu.

Nie rzuciliśmy cienia na nikogo, ale też nie pozwoliliśmy zablokować naszej drogi.

Milczałem, bo nie warto było tłumaczyć.

Jeśli twoje serce jest czyste, twój język nie pracuje za dużo. Bo najpierw ważysz słowa w swojej duszy.

Moje słowa są nieliczne, ale moje znaczenie jest ciężkie. Nie każdy może to udźwignąć.

Bądź wszystkim, ale najpierw bądź człowiekiem. Tytuły przychodzą później.

Wielu uśmiechało się do mojej twarzy, niewielu dotknęło mojego serca.

Wybaczam, ale nie zapominam. Bo przebaczenie to nie to samo co zapomnienie.

Uprzejmość to nie milczenie; to wiedza, kiedy mówić.

Stać prosto to nie bunt wobec innych; to szacunek do siebie.

Kiedy mężczyzna staje się mężczyzną, wybiera uprzejmość. Bo wie: to słowa zostawiają ślady, nie głosy.

Nie wszyscy mnie zrozumieli, bo nie byłem jak inni.

Najcenniejsza relacja to taka, w której rozumiemy się bez słów. Bo szczerość słyszy też ciszę.

Dla niektórych trzymanie dystansu to nie złość, a samoobrona.

Nie mówiłem, bo nie było człowieka, którego warto byłoby tłumaczyć.

Nie zawsze mówię całą prawdę. Bo niektórzy nie potrafią unieść ciężaru rzeczywistości.

Wybrałem swoją drogę; pozdrawiam tych, którzy nie rzucają cienia.

Droga, którą idę, jest wąska, ale wędrowiec jest znany.

Nie wszyscy, których szanowałem, byli godni; nigdy nie kompromisowałem swojego charakteru.

Niektórzy uśmiechali się do mojej twarzy, ale nigdy nie mówiłem za ich plecami.

Ci, którzy znają swoją wartość, nie są zachwiani przez słowa innych.

Moja postawa jest ukryta w milczeniu; męskości nauczyłem się nie krzykiem, lecz połykaniem.

Bezczelność stała się zawodem; wciąż szukamy charakteru.

Nie mówiliśmy ani za dużo, ani za mało. Znaliśmy swoje miejsce.

Gdy granice szacunku zostaną przekroczone, milczenie się kończy.

Męskość to stać mocno, nawet gdy jesteś sam.

Lustro człowieka to nie jego słowa, lecz postawa.

Nie kłaniam się nikomu, ale oklaskuję szacunek na stojąco.

Ci, którzy próbowali zablokować moją drogę, nie przeszli tyle co ja.

Nie jestem na nikogo zły. Po prostu cicho usunąłem niektórych ze swojego życia.

Nie noszę zbyt wielu nadziei do przodu ani goryczy do tyłu. Pozostałem zrównoważony, pozostałem człowiekiem.

Wielkość nie przychodzi z głośnym głosem, ale z szlachetnym sercem.

Nie każdy uśmiech niesie pokój. Niektóre to ciche pożegnania.

Nie krzyczę, ale moja obecność mówi.

Słuchaj mojej postawy, nie mojego głosu. Niektórzy mężczyźni mówią nie słowami, lecz swoim bytem.

Charakter to wybór właściwej rzeczy, nawet gdy jesteś sam.

Idę powoli, ale nigdy nie idę do tyłu.

Nauczyliśmy się być mężczyznami nie na ulicy, lecz w lustrze.

Podpis prawdziwego mężczyzny to jego słowo.

Milczenie jest czasem odpowiedzią, ale nie każdy je rozumie.