Rüzgarla savrulan yapraklar gibi dağıldı içimdeki umutlar.

Bazı vedalar yazın sıcaklığında değil, sonbaharın hüznünde gizlidir.

Ağaçlar bile bırakmayı öğrenmişken, biz hâlâ tutunmaya çalışıyoruz.

Sonbahar, geçmişin hatıralarını yaprak yaprak önüne serer.

Her düşen yaprak bir anı gibi iner yüreğime.

Sonbahar, içimizde sessizce çöken bir yalnızlıktır.

Aşkın mevsimi ilkbaharsa, hüznün mevsimi sonbahardır.

Gözyaşlarını yapraklar saklar, rüzgar anlatır sonbaharda.

Bazı mevsimler geçmek için değil, hissetmek içindir… Sonbahar gibi.

Sonbaharda insanlar daha çok düşünür, daha az konuşur.

Sarı bir yaprak gibi solgun kaldı sevgimiz.

Kalbim sonbahar, sen rüzgar olunca dağıldım.

Her şey solsa da sonbaharda, hatıralar hep taze kalır.

Bir sonbahar akşamında hatırladım seni, yapraklar gibi sessizdin.

Sonbahar, geçmişin yükünü taşıyan mevsimdir.

Her sarı yaprak, zamanın acımasızlığına bir hatırlatmadır.

Bazı yüzler vardır, sonbaharın griliğinde daha çok can yakar.

Renkler solsa da duygular yoğunlaşır sonbaharda.

Sonbahar, vazgeçişin ve kabullenişin mevsimidir.

Bir yaprak gibi düştü umutlarım, dalından kopmuşçasına.

Güneş bile farklı batar sonbaharda, daha yorgun, daha suskun.

Sonbahar, kalbin iç sesiyle konuştuğu mevsimdir.

Sonsuzluk bile yorgun düşer sonbaharın ağır adımlarında.

Sevda bile sessizliğe bürünür sonbahar gelince.