Giderken sadece kendini değil, beni de götürdün.
Kalbim seni hâlâ severken, dilim veda etti.
Hayat bazen sevmeyi değil, bırakmayı öğretir

En çok da birlikte kurduğumuz hayallere üzülüyorum.
Ayrılık dediğin, suskunlukta çığlık gibidir.
Vedamız kavga değil, bir anlayıştı.

Gözümde bir damla yaş, içinde sen varsın.
Birlikte geçirdiğimiz her an şimdi içimi acıtıyor.
Gitmek kolay, kalan hep yıkılır.

Unuturum sandım, ama zaman seni sadece derinleştirdi.
Sen gittin, ben kendime bile veda ettim.
Biz bir ihtimaldik… ve olmadık.

Her son, yeni bir başlangıcın kapısını aralar.
Hayat bazen en sevdiğini bile bırakmanı ister.
Birlikte güzeldik ama artık başka yollardayız.
İkimiz de elimizden geleni yaptık, o yüzden pişman değilim.
Sevgimiz bitti, ama saygım hâlâ baki.
Kalbimde yerin hep olacak, ama artık uzaktasın.
Bu vedanın içinde bir teşekkür de var: Seni tanıdığım için.
Belki de bazı hikâyeler yarım kalmalıydı.
Sessizce gitmem, sana olan son sevgimdir.
Zamanla unutulmazsın belki ama alışılır.
Kalbimi kıran birine, sevgimi harcamam artık.
Sevilmeyi hak etmeyene, sevgimi harcadım.
Seninle değil, sensizlikle daha güçlüyüm.
Gitmen, kalmandan daha hayırlıymış.
Aşk oyun değildi, ama sen oyuncuydun.
Artık ne adını duymak istiyorum, ne de sesini.
Senin gibi seven birini bulamayacaksın, ama ben senin gibisini çoktan unuttum.
Güvendiğim dağlara kar yağdı, üşüdüm.
Benden gittiğin gün kazandım.
Kimseye kendimi bu kadar ezdirmem bir daha.
Seni sevdim, ama kendimi unuttum.
Gönlüm seni hâlâ sevse de, yolun açık olsun.
Aşkımız gerçekti, ama zaman yanlış.
Keşke başka bir zamanda tanışsaydık.
Gözlerinde kaybolduğum günleri özleyeceğim.
Seni unutmak değil, kabullenmek zor.
Kalbim, senin ismini fısıldarken ağlıyor şimdi.
Seninle olan her şey güzeldi, veda bile.
Aşka dair ne öğrendiysem, sende öğrendim.
Seninle yaşadığım hiçbir şeyden pişman değilim.
Gidene dur denmez, kalmak istemeyene yer verilmez.
Bazı insanlar sadece misafir olur kalpte.
Sevdim, yandım, vazgeçtim.
Aşk bitti, sahne kapanabilir.
Yalnızlık bazen en doğru karardır.
Kalmak istemeyene yol olurum.
En büyük vedalar sessiz olur.
Bazı kırıklar tamir edilmez, sadece unutulur.
Her ayrılık bir öğretmendir.
Kalbine iyi bak, ben artık orada değilim.

Emek verdiğin şeyleri kaybetmek, sabrın ve direncin sınandığı en zor andır.
Zamanla kaybettiklerimiz, aslında hayatın bizden istediği fedakarlıklardır.
Emek harcamadan elde edilen her şey, kaybedilmeye mahkûmdur.

Kaybetmek, emek verdiğin şeylerin değerini anlamanın ilk adımıdır.
Zamanın elinde her emek ya ödüllenir ya da kaybedilir.
Kaybetmek, bazen yeniden başlamanın en değerli fırsatıdır.

Emek harcayıp kaybetmek, ders almadan zafer kazanmak kadar öğreticidir.
Zaman, en kıymetli sermayemizdir; kaybettikçe onun değerini anlarız.
Emek vermek, kaybetme riskini göze almaktır; çünkü değerli olanı korumak zordur.

Kaybetmek acıtır, ama zaman içinde olgunlaştırır.
Emekler boşa gitmez; kaybedilen her şey, yeni bir başlangıç için bir adımdır.
Zaman kaybettikçe, değer verdiğin şeylerin kıymetini daha iyi anlarsın.

Kaybetmek, emeklerin yok olması değil, dönüşümün başlangıcıdır.
Zamanla harcanan emekler, bazen görünmez ama kalıcı izler bırakır.
Kaybetmek, emeklerimizin bir sınavıdır; güçlü olan kalır, zayıf olan gider.
Emek ve zaman, kaybedildiğinde yerine konması en zor olan iki şeydir.
Kaybetmek, emek verdiğin yolda yeni bir yön bulmaktır.
Zaman ve emek harcayarak büyütülen şeyler, kaybedilse bile iz bırakır.
Kaybetmek bazen, en büyük kazançların kapısını açar.
Emek verilmiş her an, kaybetme korkusunu da içinde taşır; ama asıl kayıp vazgeçmektir.