“Bazı insanlar, değerini anlamadan kaybeder.”

“Gerçek yüzler, zamanla ortaya çıkar.”

“Sessiz kalan çoğu zaman en çok bilenlerdir.”

“Güven kırıldığında, telafisi yoktur.”

“Kelimeler bazen bıçak kadar keskin olur.”

“Sözde dost, gerçekte düşman olabilir.”

“Hayat, acı olmadan öğreti vermez.”

“Sahte gülüşler, en karanlık yalanları saklar.”

“Bazı yaralar, zamanla kapanmaz.”

“İhanet, en beklenmedik kalpten gelir.”

“Adaletsizlik, sabırla bekleyenleri tüketir.”

“Kimi insanlar, yıkmak için yaratılmış gibidir.”

“Görünmeyen düşman, en tehlikeli olandır.”

“Gerçek dost, kaybolduğunda anlaşılır.”

“Sözler uçup gider, iz bırakan acıdır.”

“İnsanlar bazen susarak en çok yalan söyler.”

“Haksızlık karşısında susmak, suç ortağı olmaktır.”

“Bazı insanlar yanındayken huzur vermez, sınar.”

“Güç, bazen acı çektirerek öğrenilir.”

“İhanet eden, en çok kendini yaralar.”

“Karanlık insanlar, ışıkla var olamaz.”

“Gerçekler acıdır, ama yalanlar daha ölümcül.”

“Bazen gitmek, kalmaktan daha cesurca bir karardır.”

“İnsanları yargılama, bazıları seni test etmek içindir.”

“Acı, en sessiz öğretmendir.”

“Sözler ağırsa, kalp taş gibi olmuştur demektir.”

“Kimi insanlar, seni kırmak için değil, seni tanımak için vardır.”

“Hayat, acı ve ihanetle olgunlaşır.”

“Kendi değerini bilen, kimseye boyun eğmez.”

“Gerçek adalet, zamanın elinde şekillenir.”

Bazı insanlar gülüşleriyle değil, yüzlerindeki maske ile tanınır.

İhaneti süslemek, ihaneti küçültmez; sadece seni küçültür.

Karakterin yoksa, cümlelerin kocaman olsa da bir anlamı yoktur.

Gölgen bile yanındayken değerli, yokken değil.

Dost görünen hain, düşmandan daha tehlikelidir.

İnsanlığını kaybetmiş birine, hiçbir taç yakışmaz.

İkiyüzlülük, ucuz insanların en pahalı süsüdür.

Sırtımdan bıçaklayanların yüzüme bakacak cesareti yoktur.

İnsan, kaybettikçe anlar kimde gerçekten değer var.

Maskeyle yaşamak kolaydır ama yüzünü sakladığın aynadan kaçamazsın.

Haysiyet parayla değil, duruşla ölçülür.

Çamura taş atsan iz kalmaz, ama çamur insana yapışır.

Dilinde dostluk, kalbinde kin taşıyanlar en büyük zararı kendine verir.

Karakteri olmayanın sözü de, dostluğu da, öfkesi de boştur.

İnsan, kalbindeki boşluğu dolduramayınca başkasının değerini küçültür.

Yüzüne gülüp arkandan konuşan, aslında kendi kişiliğini gömer.

Kendi değerini bilmeyen, başkasının değerini hiç bilemez.

Sessizliğim korkaklığım değil, sana verecek cevabımı küçümsememdir.

Yalanla süslenen hayat, gerçeğin tokadına dayanmaz.

Karakterin yetmediği yerde, sözlerin de boşuna büyür.

Sen kendini ne sanıyorsan, aslında o değilsin; başkalarının gözündeki yansımansın.

En büyük zehir, dost kılığına girmiş düşmandır.

İhanetin bahanesi olmaz, sadece utancı olur.

Çıkar için dost olan, menfaat bitince düşman olur.

İnsanın dili doğruyu söyler ama kalbi her zaman ele verir.

Değersiz insan, değerli görünmek için en çok konuşandır.

Boş teneke çok ses çıkarır; boş kafa da öyle.

Arkandan konuşana cevap verme; çünkü yüzüne bakmaya cesareti yoktur.

Karakter, zor günlerde belli olur; maskeler orada düşer.

Birini küçültmeye çalışan, aslında kendi boyunu kısaltır.

İnsan, dostuna zarar veriyorsa zaten düşmanını aramaya gerek kalmaz.

Ayna kırılır, yüzün kaybolmaz; insanlık giderse hiçbir şey kalmaz.

Menfaatin bittiği yerde, insanların gerçek yüzü başlar.

Nankörlük, insanı en ucuz hale getiren alışkanlıktır.

Sana değer vermeyen birine kırılma; onun değeri zaten eksiktir.